Fotoalbum

hotel http://www.hotelsporting-morzine.com

12 Deelnemers

Buekens Bram, Chabert Louis, De Neyer Eddy, Denayer Wim, Dewit Manu, Geeraerts Rob, Hanquinaux Marc,
Herinckx Mark, Hubert Bodvin, Mougros Michel, Nekkebroeck Christian, Wouters Marc.

WTC trekt naar de Alpen

(verslag Rob Geeraerts)

Half juni werd uitgekozen door Groep 1, Groep 2 en Louis Chabert om een stapje in de wereld te zetten op enkele Alpencols. Rond Morzine werden voldoende heuvels gevonden om de benen moe te maken.
De heenreis was al een organisatie op zich, want er werd met 4 wagens gereden:
· De echte “harde kern” vertrok op donderdagochtend op een onchristelijk uur: om 3 u al in de auto: een nachtmerrie is niets vergeleken daarbij. Toch hielden Christian, Marc (Hanquinaux), Michel, Louis, Berre, Manu en Nille het goed vol: ze waren op tijd voor de eerste tocht op donderdagnamiddag, ook al kloegen sommigen op de eerste col wel over slaperigheid enz, maar dat zijn uiteraard maar excuses.
· Rob vertrok op zijn eentje woensdag iets voor de middag en hij ging alvast de donderdagvoormiddag de streek al eens verkennen: geen overbodige luxe, want één van de voorziene cols was afgesloten, waardoor het parcours moest aangepast worden !!
· Marc (Wouters) en Wim vertrokken samen op woensdagnamiddag.
· Diezelfde woensdag, ’s avonds na het inladen van de fietsen, vertrokken Dizze en Bram met de camionette met de fietsen.
Wonder boven wonder, maar we vonden alle twaalf elkaar terug in Morzine aan het hotel Sporting.
Leuk hotel, prima verzorgd, speciale lokalen voor de fietsen, goed eten ’s morgens en ’s avonds, en gelegen aan de start van de Col du Joux Plane en van de Col du Joux Verte. Dus goed gelegen om u in alle richtingen moe te kunnen maken.

DAG 1.

Om het wachten op de anderen wat in te korten gingen Marc (W), Wim en Rob de eerste dag in de voormiddag alvast wat fietsen op de weg naar Avoriaz (Col du Joux Verte). Iets over halfweg werden we echter “teruggeroepen” door Michel die belde dat de grote groep in aantocht was naar het hotel. Wij repten ons dus naar beneden om samen te kunnen eten, maar we hadden toch al 450 hoogtemeters op ons palmares.
Na het eten besloten we (wie “we” is, bleef steeds onduidelijk…) om alvast vandaag al een wat straffere tour te doen, want morgen zou het zwaar gaan regenen en onweren. Rap een toertje verzonnen, want het “programma” klopte dus niet meer. We reden meteen de Col de l’Encrenaz op, stevige helling, 550 hoogtemeters. Nadien gingen de mannen van groep één even goeiedag zeggen aan de Col du Praz de Lys, terwijl groep twee meteen naar de Col du Joux Plane reed, gevolgd door groep één. Niet voor lang echter, want in de afdaling van de Praz du Lys had Berre plots maar één wiel meer: het andere was hopeloos kapot. Veel overleg zonder oplossing, veel proberen te bellen, maar niemand nam de telefoon op. Uiteindelijk lieten we Berre achter met zijn kapot wiel, en hij geraakte thuis met autostop. Achteraf was Berre daar heel blij mee, want hij werd “afgevoerd” door een lieve dame, die hij bij afscheid aan het hotel nog mocht kussen ook. Een mens zou voor minder een wiel kapotrijden.
Ondertussen was groep twee bezig aan het “grote werk”: de Joux Plane, en groep één ging er achteraan. Op 4 à 5 km van de top vonden wij Christian, die stilstond, niet meer vooruit of achteruit kon: het ging niet meer, en hij zocht naar een kleiner verzet op zijn fiets, maar dat had hij niet bij. Wij gingen dat signaleren aan zijn collega’s, die ondertussen aan een grote pint zaten op een café-terras op de bergpas. Ondertussen was ook Marc (Wouters) platgevallen op enkele km van de top (neen, niet zijn banden). Dan maar gebeld naar Berre, die ondertussen in het hotel aangekomen was, net zoals Louis, die één van zijn ondertussen legendarische afkortingen genomen had en dus ook al gearriveerd was. Zij kwamen met de camionette om te depaneren, maar nog voor zij op de top waren, was onze groep opnieuw verenigd: eerst Marc en nadien Christian haalden de top, zodat we de afdaling naar het hotel konden aanvatten.
Over die Joux-Plane moeten we overigens toch wat vertellen: stijgingen van dikwijls boven de tien %, gemiddeld 9 %, op 11 km ga je 1000 meter omhoog. Nergens een rustpunt: altijd omhoog, altijd steil. Volgens de kenners (o.a. Van Impe) de zwaarste col van de Ronde van Frankrijk. Zelfs Armstrong sneuvelde hier ooit.
Conclusie van de dag: de meesten haalden 1550 hoogtemeters, die van groep één 1850, plus de extraatjes voor de dapperen van de voormiddag.

DAG 2.

Zoals voorspeld: onweders en regen, veel regen. Nu was iedereen wel content dat we op dag 1 een zwaar programma hadden afgewerkt.
Toen het even opklaarde besloten we toch om naar Avoriaz en de Col du Joux Verte te rijden. Vlak voor de col begon het te regenen en te donderen. Christian, Marc (W) en Rob kozen het hazenpad: vlug naar beneden om op te drogen. Ietsje later kwam ook Michel aangereden met een fiets ZONDER KETTING !! Je moet maar kunnen. Blijkbaar een kettingbreuk boven op de top, en in de bergaf heb je geen ketting nodig, dus…
De anderen kwamen wat later, wat natter, sommigen heel nat, en sommigen waren pas uren later terug aan het hotel, uiteraard gaan schuilen in een café. Voor de rest van de dag werd vooral de inwendige mens nat gemaakt.
Christian probeerde de tijd nuttig te besteden door achteraan een nieuw tandwiel met meer tanden te plaatsen (want dan zouden die cols kinderspel worden), maar hij vond niks onder de 167 Euro, en dat was toch wat duur vond onze ex-voorzitter.

DAG 3.

Vandaag blijft het droog, tenminste dat was de voorspelling. Dus werd een grote toer van zowat 120 km met een vijftal cols uitgestippeld. Een mooi parcours over meestal kleine wegen. Eerst afdalen, dan de Col du Corbier, gevolgd door de Col du Grande Taillet en Forclaz, nadien nog een klim zonder naam maar wel omhoog en dan was het tijd voor de pick-nick. Ondertussen waren Louis en Christian aan een verkorting begonnen, en Berre en Dizze kozen om onduidelijke redenen voor een vroegtijdige terugkeer naar het hotel. Van Manu en Berre was ondertussen geweten dat er iets scheelde aan het achterwerk, maar niemand durfde dat nader te inspecteren. Maar voor Berre was dat wellicht de reden voor de terugkeer. Ondertussen hadden ook Wim en Marc (Hanquinaux) al last gehad van buikloop en had Christian de eerste avond elk eten manifest geweigerd, zodat we begonnen te twijfelen of er medische interventie moest opgeroepen worden.
Met acht reden we dus verder via de Col de Jambaz naar de Col du Praz de Lys en de Col de ‘l Encrenaz (ditmaal langs de andere kant, veel langere klim). Op deze klim (gelukkig de laatste van de dag) brak plots het zadel van Marc (Hanquinaux) in stukken. Rob, die in de buurt was, zag de bouten en stukken metaal vliegen over de weg. Maar gelukkig waren onze twee collega’s (Berre en Dizze) ons tegemoet gekomen met de camionette, zodat Marc kon “gerepatrieerd” worden. Tevreden kwamen we aan het hotel, want we hadden 2600 hoogtemeters en 120 km op de teller van vandaag. Ondertussen was Christian op zijn eentje wat extra kilometers gaan doen: de noord-beklimming van de Joux-Plane. Hij was dus duidelijk bekomen van zijn dipje op de eerste dag, en heeft op die manier toch het genoegen gesmaakt met de fiets tot op de top de Joux-Plane te rijden.
Omdat het nog vroeg was, en om niet al te vlug in de bar van het hotel te moeten duiken, besloten ook Wim, Rob en Marc (W) om nog vlug even de Col du Joux Plane op te rijden, dus nog eens een 700 extra hoogtemeters, wat de dagteller op 3300 bracht. En dan was het genoeg geweest.

Besluit:
Een mooie streek, geen zeer hoge bergen, ook geen heel hoge cols, maar een zeer afwisselend prachtig landschap met de bruine koeien met hun grote klokken aan de nek, waardoor je continu een Alpenconcert krijgt: echt de moeite waard. Verder een degelijk hotel en een aangenaam gezelschap, zeker ’s avonds in de bar, waar sommigen de tel over het aantal consumpties wel kwijtgeraakten. Tevreden zijn we ’s anderendaags naar huis gereden. Tot een volgende keer……

Rob

               

Avoriaz                                                             Joux-Plane                                     Encrenaz