Fotoalbum

Hotel : http://www.mondorf.lu/

Verslag uitstap groep 1 Mondorf-les-Bains

Op een ontiegelijk vroeg uur opstaan, het is voor mij altijd een beetje sterven. Ook op die 3e juni, waar we om 6 uur klaarstaan om richting Luxemburg te trekken. Geen drie uur later komen we aan bij het Mondorf Parc Hôtel. Geen tijd te verliezen, we gaan immers nog even de benen los rijden…

Kwam ik daar even bedrogen uit: de Duitse rit brengt ons langs Schengen (waar het waterpeil van de Moezel zo hoog staat dat het jaagpad al onder water staat), Lampaden (oude lanceerbasis van de nooit gebruikte V3-raketten) en andere prachtige plekjes in dit stukje Duitsland. Maar het gaat vooral omhoog: na 134 km komen we binnen met maar liefst 2300 hoogtemeters! Het hoeft u niet te verwonderen, beste lezer, dat ik meer dood dan levend aan het hotel aankom. Gelukkig is het hotel ook een ‘domaine thermal’, de spierpijn wordt draaglijker na een duik in de thermale baden (mét massagestralen) en een verkwikkende sauna.

Zaterdag staat de langste rit op het programma: 186 km langs Luxemburgse wegen. We rijden langs Larochette en Diekirch (de Montée de la Seitert aan maximaal 30% doet nu nog pijn aan mijn benen), door “Klein Zwitserland” tot in Vianden. Daar klimmen we langs het imposante kasteel naar omhoog. Ondertussen worden de wolken almaar zwarter… en krijgen we een eerste regenbui op ons ’talloor’. Het zal niet de laatste zijn. Nadat we via het mooie Müllerthal terugkeren, breekt de hel los na Flaxweiler: bliksem en donder, maar nog geen regen. Steve, wiens pijp nu echt wel uit is, stapt in de volgwagen bij Cindy en Mireille. Sandro, Wim en ik besluiten nog verder te rijden. Dat hadden we niet moeten doen: iets verderop worden de hemelsluizen helemaal opengedraaid. Stormwind, hagel, gietende regen; we krijgen een echte zondvloed over ons heen.

Gelukkig kunnen we de volgwagen nog tegenhouden en springen we in de laadruimte. Bliksem, onmiddellijk gevolgd door donder: het onweer zit vlak boven ons. We besluiten wijselijk om de rit te staken na 160 km (en weer 2300 hoogtemeters), we rijden met de wagen terug naar het hotel. Daar ziet Dirk ons verzopen toekomen en vraagt hij laconiek: “Zeg, Schengen, da’s toch waar wij gisteren waren? Daar staat nu 1 meter water in de straten…” Snel, opwarmen in de thermale baden!

De volgende dag staan we klaar voor de laatste rit. We opteren voor de 100 km, omdat we in de namiddag toch nog wat willen genieten van de faciliteiten van het thermaal domein. We trekken richting Frankrijk voor een rit over glooiende wegen naar Differdange. Uiteraard kunnen enkele pittige heuvels hier ook niet ontbreken, een dikke 1000 hoogtemeters kunnen dit bevestigen. Maar we rijden het allemaal vlot uit, mede dankzij onze volgwagenchauffeur Dirk, die vandaag Cindy en Mireille aflost.
Nadat we enkele uren in de sauna, jacuzzi, bubbelbaden, etc. doorgebracht hebben, maken we ons klaar om huiswaarts te keren. Ik denk dat iedereen heel veel genoten heeft van deze driedaagse!

Tot slot nog een woord van dank aan Cindy, Mireille en Dirk om met de volgwagen te rijden. Ook aan Sandro, Wim, Erwin, Louis en Bart voor het gezelschap. Maar vooral aan reisleider Steve voor de geweldige organisatie, de prachtige parcours en de uitstekende hotelkeuze. Ik kan reizen Waeyaert aanbevelen aan iedereen!

Steven Van Camp